Απομνημονεύματα γεγραμμένα εντός δέκα λεπτών

2013-08-01 00:00

Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο αθηναϊκό οικογενειακό-φιλολογικό περιοδικό “Ευτέρπη” του Γρηγορίου Καμπούρογλου, στο τεύχος αρ. 51 του 1849.
Ελπίζω η καθαρεύουσα του 19ου αιώνα και ίσως οι 4-5 άγνωστες λέξεις που τυχόν συναντήσετε, να μην σας εμποδίσουν να απολαύσετε το χαριτωμένο και πανέξυπνο αυτό κείμενο των απομνημονευμάτων του Ρώσου κόμη Φιόντορ Βασίλιεβιτς Ροστόπσιν (1763- 1826). 

Απομνημονεύματα γεγραμμένα εντός δέκα λεπτών.

Τα απομνημονεύματα ταύτα είναι άρχοντος τινός Ρώσσου, του κόμητος Ροστόπσιν, όστις, ων διοικητής της Μόσχας επί της εισβολής εις Ρωσσίαν του Ναπολέοντος, απεθανάτισε τ’ όνομά του δια της ηρωϊκής πυρπολήσεως της μεγαλοπρεπούς ταύτης πόλεως. Τα απομνημονεύματα ταύτα γεγραμμένα μετά πολλής αγχινοίας, χαρακτηρίζουσι τον αρχοντικόν εν γένει βίον παντός τόπου και τα ήθη της Ευρωπαϊκής κοινωνίας ου μόνον κατά την εποχής του Ροστόπσιν αλλά και κατ’ αυτήν την ενεστώσαν.

Απομνημονεύματα

Κεφάλαιον Α’
Η γέννησίς μου.

Εν έτει 1763, την 13 Μαρτίου εξήλθον του σκότους εις το φως. Μ’ εμέτρησαν, μ’ εζύγισαν, μ’ εβάπτισαν.  Εγεννήθην χωρίς να γνωρίζω διατί, και οι γονείς μου ευχαρίστησαν τον θεόν αγνοούντες τίνος ένεκεν.

Κεφάλαιον Β΄
Η αγωγή μου

Μ’ εδίδαξαν παντός είδους πράγματα και διαφόρους γλώσσας. Επειδή δε ήμην αρκετά αγύρτης και απερίσκεπτος ελογιζόμην μεταξύ των σοφών. Η κεφαλή μου έγινεν ως βιβλιοθήκη τις ατελής, της οποίας εκράτουν εγώ τας κλείδας.

Κεφάλαιον Γ’
Τα παθήματά μου

Ετυραννήθην υπό των διδασκάλων μου, υπό των ραπτών μου, οίτινες μ’ έκαμνον στενά ενδύματα, υπό των γυναικών, της φιλοδοξίας, της φιλαυτίας, της ανωφελούς μεταμελείας, των βασιλέων και των αναμνήσεων.

Κεφάλαιον Δ΄
Στερήσεις

Εστερήθην των τριών μεγάλων απολαύσεων του ανθρωπίνου γένους, της κλοπής, της λαιμαργίας και της αλαζωνείας.

Κεφάλαιον Ε’
Εποχαί αξιομνημόνετοι

Εις το τριακοστόν έτος της ηλικίας μου παρητήθην του χορού, εις το τεσσαρακοστόν του ν’ αρέσκω εις το ωραιον φύλλον, εις το πεντηκοστόν του να φροντίζω περί της κοινής γνώμης, εις το εξηκοστόν του να σκέπτωμαι, και έγεινα αληθής σοφός, ή εγωϊστής, όπερ συνώνυμον.

Κεφάλαιον ΣΤ’
Αι έξεις μου

Ήμην πείσμων ως ημίονος, ιδιότροπος ως γυνή φιλάρεσκος, εύθυμος ως παιδίον, νωθρός ως ο βραδύπους, δραστήριος ως ο Βοναπάρτης και τα πάντα, κατά θέλησιν.

Κεφάλαιον Ζ’
Ουσιώδης απόφασις.

Μη δυνηθείς ποτέ να γίνω κύριος της φυσιογνωμίας μου, αφήκα το στόμα μου απύλωτον και απέκτησαν την κακήν έξιν να συλλογίζομαι μεγαλοφώνως. Τούτο μ’ επροξένησε ευχαριστήσεις μεν τινάς, πολλούς δε εχθρούς.

Κεφάλαιον Η’
Τι ήμην και τι ηδυνάμην να γίνω.

Ήμην πολλά αισθαντικός εις την φιλίαν, εις την εμπιστοσύνην, και εάν εγεννώμην εις τον χρυσούν αιώνα ήθελα είσθαι βεβαίως κάλλιστος άνθρωπος.

Κεφάλαιον Θ’
Αρχαί σεβασταί

Ουδέποτε ανεμίχθην εις οποιονδήποτε υπανδρείαν ή σκευωρίαν. Δεν εσύστησα ποτέ εις ουδένα ή μάγειρον ή ιατρόν, επομένως δεν επεβουλέθην την ζωήν κανενός.

Κεφάλαιον Ι’
Αι κλίσεις μου

Εκ των χρωμάτων με ήρεσκεν το κυανούν· εκ των εδεσμάτων το βοδινόν με χράνον, εκ των ποτών το καθαρόν ύδωρ. Εκ των θεαμάτων η κωμωδία και τα έμβολα (farces). Εκ των ανδρών και γυναικών, οι έχοντες φυσιογνωμίαν ανοικτήν και εκφραστικήν. Ηγάπων τας μικράς συναναστροφάς, τον περίπατον εις τα δάση, Είχον ακούσιον τινά λατρείαν προς τον ήλιον και η δύσις του μ’ επροξένει συνεχώς μελαγχολίαν. Οι κυφοί και των δύο γενών είχον δι’ εμέ θέλγητρόν τι, όπερ ουδέποτε εδυνήθην να εξηγήσω.

Κεφάλαιον ΙΑ’
Αι αντιπάθειαί μου

Απεστρεφόμην τους ανοήτους και τους ουτιδανούς, τας ραδιούργους γυναίκας, αίτινες προσποιούνται την ενάρετον· δεν ηδυνάμην να υποφέρω την προσποίησιν, και θρύψιν, και ησθανόμην οίκτον δια τους ψιμυθιζόμενους άνδρας τε και γυναίκας· είχον αποστροφήν προς τους ποντικούς, τα ποτά, την μεταφυσικήν και το ραβάρβαρον, και ησθανόμην φρίκην προς την δικαιοσύνην και τα λυσαλαία ζώα.

Κεφάλαιον ΙΒ’
Ανάλυσις του βίου μου

Αναμένω τον θάνατον άνευ φόβου, ως και άνευ ανυπομονησίας. Η ζωή μου υπήρξε κακόν μελόδραμα με λαμπράς παραστάσεις, εις άς διεδραμάτισα τους ήρωας, τους τυράννους, τους ερωτικούς, τους ευγενείς πατέρας, ουδέποτε όμως τους υπηρέτας.

Κεφάλαιον ΙΓ΄
Αμοιβαί του Ουρανού.

Η μεγάλη μου ευτυχία πηγάζει εκ του ότι είμαι ανεξάρτητος των τριών ατόμων, άτινα διέπουσι την Ευρώπην.
Επειδή είμαι αρκετά πλούσιος, έχω εστραμμένα τα νώτα προς την πολιτικήν και είμαι αρκετά αδιάφορος προς την μουσικήν, δεν έχω επομένως τίποτε να μοιράσω μετά του Ροτσίλδ, του Μέτερνιχ και του Ροσσίνη.

Κεφάλαιον ΙΔ’
Ο επιτάφιός μου

Αναπαύεται ενταύθα
την ψυχήν κεκορεσμένος
την καρδιάν εξηντλησμένος
και την σάρκαν εκνευρισμένος
γέρων τις κεκοιμημένος
δούλος του Θεού…
Διαβάτα πάρελθε!

ΠΗΓΗ>>> ALLOU FUN MARX...ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗ BLOGOSLOBAKIA