ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ LUTETIA pierre assouline

2013-06-29 17:56

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ LUTETIA    pierre assouline

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ LUTETIA  {μυθιστόρημα}

...Eτσι κι αλλιώς, δεν έχω πια τίποτα να αποδείξω. Με ενδιαφέρει αποκλειστικά και μονό η γνώμη των ανθρώπων που εκτιμώ. Εκείνων που έχουν την εντιμότητα να χειρονομούν , να σκέπτονται και να δρουν σε αρμονία με την ηθική που τους εκφράζει και χαρακτηρίζει. Η λέξη είναι υπερβολική. Χωρίς ηθική δεν υπάρχει δεοντολογία. Χωρίς δεοντολογία δεν γίνεται να εξασκήσει κανείς ένα επάγγελμα έχοντας τη συνείδηση του ήσυχη. Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από το κοινωνικό περιβάλλον, από τη στιγμή που επιβεβαιώνεται ο θαυμασμός μας για κάποιον, η τοποθέτηση της διαχωριστικής γραμμής εξαρτάται in fine, από τις ανθρώπινες αξίες. Παρά… τους σύνθετους συλλογισμούς και τις εκλεπτυσμένες αναλύσεις, πάντοτε καταλήγουμε στην ίδια θεμελιώδη αντίθεση ανάμεσα στο καλό και στο κακό, που διαφέρει από εκείνη ανάμεσα στον καλό και στον κακό… Ξέρω με κάτι τέτοιες ιδέες απέκτησα τη φήμη του άκαμπτου. Κάτι που ταιριάζει, από ότι λένε , με το ντύσιμο και την εξωτερική μου εμφάνιση. … Σε τελευταία ανάλυση , προτιμώ να γελοιοποιούμαι ως υπερβολικά ηθικός παρά  να διακρίνομαι ως ασυνείδητος. …

Κατά βάθος , με βασανίζει διαρκώς το ίδιο ερώτημα, το μονό για το οποίο δεν θα ήταν επιλήψιμο να διακινδυνεύσει κανείς και να χάσει τα πάντα: μέχρι που μπορεί ένας άνθρωπος να φτάσει για να διατηρήσει την ακεραιότητα του? Χωρίς αξιοπρέπεια δεν είμαστε τίποτα. Τους Μεγάλους τους αληθινά Μεγάλους, τους ξεχωρίζω αμέσως στο εστιατόριο, στην τραπεζαρία, στο μπαρ… από το φυσικό τρόπο με τον όποιο συγχωρούν στους υφιστάμενους τους τα λάθη. … σπεύδουν να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθυνη η και να ζητήσουν συγγνώμη, προκειμένου να απαλλάξουν τον υπαίτιο από τη δημόσια ταπείνωση. Τους αλλους, εκείνους που παριστάνουν τους Μεγάλους ενώ στη πραγματικότητα  δεν είναι παρά «ερζάτς», έτοιμοι πάντα να κατακεραυνώσουν  για τη παραμικρή αδεξιότητα συνεργάτες και προσωπικό, με συμπεριφορά που ακόμη και ένας φεουδάρχης δεν θα αποτολμούσε απέναντι στους δούλους  και τους κολίγους του, κάτι τέτοιους ευχαρίστως θα τους χαστούκιζα μετά μεγάλης μου χαράς.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΛΙΣ

Μεταφρ./Επιμελ. ΣΠ. ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ/ ΕΛ.ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ