Ονομάζομαι Hugo Mansur. Γεννήθηκα πριν 40 χρονια στο Μπερμιγχαμ της Αλαμπάμα και πέθανα στις 6\12\2007 στη Νέα Μάκρη, ενα προάστιο 30 χιλμ. απο την Αθήνα.
Αυτή είναι η εξιστόρηση των γεγονότων που οδήγησαν στο θάνατο μου και για την ακρίβεια στην εν ψυχρώ δολοφονία μου. Θέλω να περιγράψω με ακρίβεια και συντομία τα σημαντικότερα περιστατικά αυτής της αλλόκοτης ιστορίας χωρίς να προσθέσω τίποτα περιττό η να αφαιρέσω κάτι σημαντικό.
Όλα άρχισαν πριν περίπου 10 χρονια, το Σεπτέμβριο του 1997 στη Βαρκελώνη. Η δουλειά μου ήταν δημοσιογράφος και φωτορεπόρτερ, free-lancer αλλα συχνά συνεργαζόμουν με πρακτορεία. Λόγω της δουλειάς μου ταξίδευα σ` όλο το κόσμο, έτσι βρέθηκα στη Βαρκελώνη. Θα κάλυπτα μια κοσμική εκδήλωση στα εγκαίνια ενός πρόσφατα ανακαινισμένου πολυτελούς ξενοδοχείου στο κέντρο της πόλης. Στο happening των εγκαινίων τιμώμενο πρόσωπο ήταν η Σιντυ. Επί μήνες ακολουθούσα κατά πόδας το πιο διάσημο μοντέλο και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Τα λονδρέζικα ταμπλόιντ που συνεργαζόμουν εκείνο το καιρό και το ανεγκέφαλο κοινό τους διψούσαν για κάθε λεπτομέρεια γύρω απ` τη ζωή των σταρ. Η Σιντυ Κροφορντ ήταν όχι απλώς μια σταρ, ήταν το υπέρλαμπρο άστρο που η λάμψη του, έσβηνε κάθε άλλη γυναίκα απο τον ουρανό των celebrities! Στη διάρκεια της καριέρας μου σαν παπαρατσι έκανα δουλειές με πολλά απο τα γνωστά τοπ μοντέλα αλλα η Σιντυ ήταν μια, μοναδική , ήταν το απόλυτο θηλυκό. Ας μη φανταστεί κανείς καποιο ερωτικό κόλλημα, απλά μια θεά δεν την ερωτεύεσαι, την λατρεύεις!
Τουλάχιστον έτσι πίστευα μέχρι τη μέρα του φόνου μου.
Το πάρτι στο οτελ CLARIS τελείωνε και ήξερα ότι η Σιντυ θα έφευγε με το σωματοφύλακα της οδικώς προς άγνωστη κατεύθυνση. Όμως εγώ είχα πληροφορίες για ενα καινουργιο φλερτ που θα την οδηγουσε καπου σε ενα σαλε στα Πυρηναία, και ήθελα να είμαι ο πρώτος που θα έσκαγε το στόρι σε οποίον πλήρωνε τα πιο πολλά, και τα λεφτά για αυτά τα κόλπα είναι καλά, πολύ καλά.
Την ακολούθησα καθώς έβγαινε απο μια έξοδο υπηρεσίας, με το γορίλα της να προπορεύεται προς την Alfa Romeo που ήταν παρκαρισμένη σε μια εσοχή ενός αίθριου που σχηματίζονταν στο πίσω μέρος του κτιρίου. Ότι εγινε μετά συνέβη με κινηματογραφική ταχύτητα, αλλα θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια. Λεπτομέρεια που διηγήθηκα με σαφήνεια στους μπάτσους που με ανέκριναν μετά την απαγωγή.
Μια νεαρή γυναίκα εμφανίσθηκε απο το πουθενά, και κάτι είπε στα ισπανικά στη Σιντυ, η οποία κοντοστάθηκε ξαφνιασμένη και σχεδόν αμέσως μία μηχανή σταμάτησε δίπλα στη άλφα ρομεο, με δυο αναβατές με κράνη... δυο πνιχτοί κρότοι σαν βήξιμο...και ο σωματοφύλακας ήταν στο πλακόστρωτο νεκρός. Η Σιντυ πάλευε με την σπανιόλα που την ψέκασε με κάτι στο πρόσωπο. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, η κόκκινη αλφα ρομεο εκανε οπισθεν με τη Σιντυ, τη Σπανιόλα και οδηγό τον συνοδηγό της μοτοσικλέτας. Ο μηχανόβιος έκανε ενα ημικύκλιο για να βγει και βρέθηκε μπροστά μου, αιφνιδιασμένος δίστασε και αυτός ο δισταγμός του μου έδωσε 10 χρονια ζωής... πίσω απο το κράνος τα μάτια ήταν παγερά γκριζογάλανα. Ειχε προφανώς ξανθά χαρακτηριστικά και ήταν σχετικά μικρόσωμος.
Εξαφανίσθηκαν. Η κοπέλα ήταν η μόνη που είχε ακάλυπτο το πρόσωπο και θυμήθηκα ότι έμοιαζε με μια κοκκινομάλλα που τρακαριστήκαμε στη ρεσεψιόν. Συνειδητοποίησα ότι ήταν η ίδια χωρίς την περούκα. Είχε έντονα μεσογειακά χαρακτηριστικά, με σαρκώδη χείλια και παχιά μαύρα φρύδια, ψηλή πάνω από το μέσο όρο των σπανιόλων.
Η απαγωγή έκανε το γύρο του κόσμου μέσα σε λεπτά. 24ωρες αργότερα η έκπληξη ήταν ακόμη πιο μεγάλη. Το μήνυμα από τους απαγωγείς ήταν από το Διεθνή Επαναστατικό Στρατό, μια τρομοκρατική αριστερίστικη οργάνωση που μερικούς μήνες πριν είχε πραγματοποιήσει βομβιστικές επιθέσεις σε Παρίσι και Γενεύη και ενέχονταν σε δολοφονίες και ληστείες τραπεζών σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις. Ήταν η οργάνωση του Κάρλος του «Τσακαλιού». Η οργάνωση συνέχιζε τη δράση ενώ ο Κάρλος κρυβόταν κάπου στη Μέση Ανατολή, και ήταν γνωστό ότι ο υπαρχηγός του τσακαλιού» ήταν ο Μιγκέλ ο «Γάτος». Όμως οι φήμες ήταν συγκεχυμένες για το ποιος ήταν. Οι τρομοκράτες ήθελαν να στείλουν ένα μήνυμα στην υψηλή κοινωνία του jet-set και φυσικά άφθονη δημοσιότητα. Το μανιφέστο τους είχε δημοσιευθεί στις μεγαλύτερες εφημερίδες της Ευρώπης & της Αμερικής. 3 μέρες μετά την απαγωγή ζήτησαν 5,000,000 δολάρια από το περιβάλλον της Σίντυ. Οι οδηγίες άλλαζαν συνέχεια και οι τρομοκράτες απειλούσαν συνεχώς ότι θα δολοφονήσουν το διάσημο μοντέλο. Ξαφνικά δύο μήνες μετά την απαγωγή εμφανίστηκε ένα βιντεάκι με τη Σίντυ, εμφανώς αλλαγμένη και καταβεβλημένη να ζητά από τις αρχές να σταματήσουν να την αναζητούν και ότι είναι καλά, η ζωή της πλέον είχε αλλάξει και δεν ήθελε καμιά σχέση με το παρελθόν της. Μετά σιγή.
Η Σιντυ Κρωφορντ το σουπερ μοντέλο των 90`ς το κατάπιε το μαύρο σκοτάδι. Συνέχισα να ψάχνω ακομα και όταν το θέμα έφυγε απο τα πρωτοσέλιδα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Το 2000 ο Κάρλος το τσακάλι ΄΄εκδόθηκε΄΄ απο το Σουδάν οπου ειχε καταφύγει στους γάλους μπάτσους. Άνοιξε το στόμα του και κελάηδησε αλλα αυτά που έμαθα ήταν πολύ λίγα και κυρίως τίποτα για την απαγωγή. Ο Μιγκέλ ήταν άφαντος και το μονο που έμαθα ήταν ότι ήταν εξπέρ στα χτυπήματα με δίκυκλα, μετρίου αναστήματος, ξανθός, μακρυπροσωπος, μύωπας και μάλλον άραβας η έλληνας η τούρκος. Αυτά μονο.
To καλοκαίρι του 2002 ήμουν στη Ελλάδα ακολουθώντας το ζευγάρι Καρεμπε-Σκλαρενικοβα. Οι Ελληνες ειχαν σαν μοναδικο θεμα την εξαρθρωση μιας τρομακρατικης οργανωσης φάντασμα, της 17Ν. Τυχαία βλέποντας τηλεόραση, την είδα. Ήμουν σίγουρος, περισσότερο απο διαίσθηση παρά αποτιδηποτε άλλο, ήταν η σπανιόλα της απαγωγής. Ήταν γκόμενα ενός απο τους αρχιεκτελεστες της οργάνωσης. Κατάλαβα ότι είχα λαβράκι στα χέρια μου και χρειάζονταν υπομονή και ψυχραιμία για να το βγάλω στο αφρό εγώ και όχι να μου το φανε οι μαλάκες της αντιτρομοκρατικής. Εφόσον η τύπισσα ήταν στη Ελλάδα το πιθανότερο ήταν να βρησκονταν και ο Μιγκέλ εδώ, και να ήταν κάποιος απο τους αρχηγούς της 17Ν. Έκανα την Αθήνα 2ο σπίτι μου όμως κανένας απο τους συλληφθέντες δεν ταίριαζε με το προφίλ του γάτου. Ο άνθρωπος που σίγουρα ήξερε τη απέγινε η Σιντυ παρέμενε μια σκιά και η γκόμενα που την έλεγαν Ελιζα ήταν σε ασφυκτικό κλοιό απο μυστικούς μπάτσους. Έτσι άφησα το πράγμα να ξεθυμάνει και περίμενα...
Το 2007 ο άντρας της Ελιζα που ειχε φαει ισόβια αυτοκτόνησε κάτω απο περίεργες συνθήκες στο κελί του. Αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να δράσω. Οι πληροφορίες μου έλεγαν,οτι η κοπελα ήταν σε άθλια κατάσταση, παρατημένη απο τους συντρόφους της και με νεκρό το δικό της, χωρίς δουλειά, αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά και ψυχολογικά προβλήματα. Το ενδιαφέρον των μπάτσων είχε ατονήσει και μπορούσα εύκολα τωρα να την παρακολουθώ. Κατάφερα και παγίδευσα και ενα κινητό, πράγμα σχετικά εύκολο μιας και απο την εποχή της Βαρκελώνης είχα επιδιώξει να έχω καλά connections με κάποιους πράκτορες αμερικάνους που ενδιαφέρονταν για πληροφορίες γύρω απο τους κύκλους που εγώ σχετιζόμουν επαγγελματικά. Η παρακολούθηση που οργάνωσα τραβούσε και θα τα παρατούσα αν δεν εμφανίζονταν δυο στοιχεία που μου κίνησαν την περιέργεια. Το όνομα Μιχάλης αναφέρονταν κάπου-κάπου και μια διεύθυνση στα Εξάρχεια, στο κέντρο της Αθήνας, Ασκληπιού 66. Αποφάσισα να μεταφέρω τη παρακολούθηση σε αυτή τη διεύθυνση, επί 24ωρου, μια και όλα τα αλλα στοιχεία απο την Ελιζα ήταν η ασήμαντα η ¨καμένα¨ απο τους ηλίθιους μπάτσους της ελληνικής αντιτρομοκρατικής.
Τίποτα δεν γίνονταν σε αυτό το κωλοδρομο εκτός από ατελείωτα μποτιλιαρίσματα της ώρες της αιχμής, όμως πάνω στο 15μερο κάτι πήρε το μάτι μου. Κάθε Πέμπτη, στις 6 έφτανε ένας μηχανόβιος που κάτι μου θύμιζε. Επικεντρώθηκα σ` αυτόν. Η συνάντηση γινότανε σε ενα διαμέρισμα του 4ου , σε μια γιάφκα που υποτίθεται έκαναν μαθήματα δημιουργικής γραφής και κάτι τέτοιες παπαριες. Παγίδευσα το διαμέρισμα. Το ειχε κάποιος τύπος με διάφορα κονε σε καλλιτεχνικούς-εκδοτικούς κύκλους, κόσμος μπαινόβγαινε και διάφορες δουλειές κλείνανε υπό μορφή εργασιών. Αν οι υποψίες ήταν σωστές μια τρομοκρατική οργάνωση λειτουργούσε στο κέντρο της Αθήνας και οι Έλληνες παραμυθιαζονταν ότι είχαν την 17Ν στο Κορυδαλλό. Αδυνατούσα να παρακολουθήσω το ακατάσχετο μπλα- μπλα του τύπου που φαίνονταν να δίνει εντολές σε ενα κώδικα με δημιουργικές γραφές, σενάρια κλπ αλλα ούτως η άλλως εγώ ήθελα να ξετρυπώσω το μηχανόβιο Μιχάλη-μιγκελ. Τον εντόπισα τελικά.
Στις 6 Δεκεμβρίου, το απόγευμα, περίμενα να φύγει για την γιάφκα της Ασκληπιού. Έμενε στη Νέα Μάκρη, σε μία μονοκατοικία με κήπο, ειχε και ενα σκύλο- φύλακα. Οργανωμένος ο τύπος σκέφτηκα και άραξα λίγο πιο κάτω σε ενα μια αλάνα, ανάμεσα σε ενα μαγαζί με αλουμίνια και μια μάντρα με αυτοκίνητα. Βγήκα απο το αμάξι μου και άκουσα τη μηχανή να μαρσάρει προς Αθήνα. Άδειασα σε ενα τοίχο του οικοπέδου, κούμπωσα το παντελόνι μου , ενώ ένας μαδημένος κοπρίτης αλυχτούσε πάρα πέρα.
Κατάφερα και μπήκα στο σπίτι, παραβιάζοντας μια μπαλκονόπορτα, ειχε φως στη κουζίνα και ...σχεδόν αμέσως την είδα. Ήταν αλλαγμένη, τίποτα δε μαρτυρουσε τη μοντέλα των 90`ς, αλλα εξακολουθούσε να είναι εντυπωσιακά όμορφη καθώς σιδέρωνε τα πουκάμισα του Μιγκέλ-Μιχάλη. Τρομοκρατημένη με κοίταζε, δεν με γνώρισε και της το θύμισα εγώ. Της είπα ότι το μονο που με ενδιέφερε ήταν μια συνέντευξη και μερικές φωτογραφίες, δεν είχα κουβαλήσει τίποτα μπάτσους... Ήθελα να μάθω τι εγινε. Πείστηκε να αφιερωθεί στον αντιιμπεριαλιστικο αγώνα? Ερωτεύτηκε τον απαγωγέα της, το Μιχάλη-μιγκελ το γάτο? Φάνηκε να ηρεμεί, και φαντάστηκα ότι την έπεισα ότι δεν κινδύνευε...λάθος μου! Το κατάλαβα όταν γύρισα και τον είδα... τα ίδια εκείνα μάτια, ψυχρά σαν ατσάλι όπως πριν 10 χρονια και ενα 45αρι να με ατενίζει κατάφατσα...σκέφτηκα σχεδόν αυτόματα:<το 45αρι της 17Ν που ψάχνουν... Άκουσα τον εαυτό μου να ψελλίζει στα ελληνικά <εγώ, ήθελα μονο απο τη Σιντυ...> και Γάτος μου σφύριξε <Σιγά που θες τα σι-ντι, ρε μαλάκα ρουφιάνε...> και μετά ένοιωσα ενα κάψιμο στο στήθος και ενα αφόρητο πόνο να με συγκλονίζει σα να ξεπηδούσε μέσα απ` τη σπονδυλική μου στήλη. Προτού όλα αρχίσουν να σκοτεινιάζουν σκέφτηκα,<ο τύπος εκτός απο δολοφόνος είναι και κουφός...>
Τωρα κείτομαι εδώ, χάμω, νεκρός σε μια μάντρα κάπου στην Αττική. Ο Μιγκέλ- Μιχάλης ο Γάτος είναι ήδη στη γιάφκα της Ασκληπιού και ετοιμάζει με τους κουλτουριάρηδες συνεργούς του το επόμενο βήμα. Η Σιντυ είναι η γυναίκα του υπαρχηγού του Κάρλος και δολοφόνου- εκτελεστή της 17Ν και γω ο μόνος που ξέρει ... αρχίζω και παγώνω ... ενα αδέσποτο σκυλί μου τραβάει το παπούτσι μου...μπορεί να είναι το ιδιο που κατούρησα πριν δυο ώρες...
SoniKeKala
6JAN2007